در زمان صفویه فرش نگین ممتاز مشهد در ایران تولید می شد که سطح آن گاهی به 60 متر مربع می رسید. صنعتگران اغلب از الگوهای معماری استفاده می کردند، باغ های افسانه ای ایجاد می کردند.
قالی‌هایی که «چهار باغ» نامیده می‌شوند توسط چهار رودخانه بهشتی به چهار قسمت تقسیم می‌شوند که در مرکز آن آب انباری به تصویر کشیده شده است که شبیه حوض آبی برای شستشوی آیینی در مساجد عصر صفویه است.
فرش‌های این دوره طرح مدالیون کلاسیک را حفظ می‌کنند، اما گیاهان را به‌عنوان تزئین اصلی نشان می‌دهند. به همین دلیل به این فرش ها «گل» می گویند. نقوش گیاهی به ویژه در قالی های تبریز رایج است.
از جمله قالی های این دوره می توان به قالی های متمایز اشاره کرد. که در اصفهان اتفاق افتاد. در آنها اغلب از نخ های طلا و نقره استفاده می شد.
قرار بود چنین فرش هایی به سفارتخانه های خارجی داده شود. جایگاه ویژه ای را فرش های ابریشمی که در منطقه نزدیک خزر ایران می ساختند، به خود اختصاص داد.در استان گیلان . سپاهیان عثمانی پس از فتح شهر تبریز در ایران در سال 1514 قالی بافان و سفالگران را با خود به اسارت بردند و بعدها این صنایع به آسیای صغیر نیز راه یافت.
جالب است که اخیرا به سفارش امارات فرشی با 800 سایه در ایران ساخته شده است.
در اواخر قرن شانزدهم و آغاز قرن هجدهم قالی هایی به همین نام در شهر هرات ایجاد شد. تصاویر این فرش ها را می توان در آثار بسیاری از نقاشان از جمله روبنس و ون دایک یافت. در قرن هجدهم فرش هایی با گلدان های گل ظاهر شد.
آن فرش ها در کرمان ساخته می شد. ویژگی آنها ظاهر بسیار بلند و باریک آنهاست. گلدان با گل در آن به عنوان نقش اصلی عمل می کند. در قرن نوزدهم ، در زمان حکومت سلسله قاجار (1779-1925)، صادرات خالص ابتدا به کشورهای همسایه ایران و سپس به کشورهای اروپایی آغاز شد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.