سنگ گرانیت درجه یکی که موجب مرگ دانش آموز کرمانی شد

سنگ گرانیت درجه یک مشخص ترین سنگ سیاره زمین است. پوسته قاره ای سیاره ما دارای ترکیب شیمیایی متوسطی است که تقریباً گرانیتی است. گرانیت سنگ سیلیکات ماگمایی نهایی و یکی از برجسته ترین اجزای تشکیل دهنده پوسته فوقانی است.

عمدتاً از کوارتز، فلدسپات و میکا تشکیل شده است. اندازه دانه، ساختار و رنگ به طور گسترده ای متفاوت است، از بهترین دانه تا ابر کریستیک، از هم دانه تا پورفیری، و از سفید مایل به سیاه.

گرانیت ها باتولیت های مرکب عظیمی را تشکیل می دهند، اما دایک هایی به اندازه سانتی متر را نیز تشکیل می دهند. ماگماهای گرانیتی عمدتاً از ذوب آناتکتیک مرطوب مواد دگرگونی یا به ندرت از طریق تبلور جزئی ماگمای مافیک مشتق از گوشته ایجاد می شوند.

ترکیب آنها از پرآلومینوس تا پر قلیایی و از اکسید شده تا احیا شده متغیر است. ماگماهای گرانیتی در انواع تنظیمات تکتونیکی تحت رژیم‌های فشاری یا کششی، در پاسخ به برخورد صفحات تکتونیکی، فرورانش دال، یا زیرپوشش مافیک، تشکیل می‌شوند که در تقسیم‌بندی پرکاربرد نوع S-I-A-M-C-H منعکس می‌شوند.

گرانیت‌ها ممکن است با پگماتیت‌ها مرتبط باشند که مورد توجه خاص جمع‌آوران مواد معدنی و گوهرشناسان هستند. ما گرانیت‌های بی‌ثمر و حاصلخیز را تشخیص می‌دهیم، که باعث ایجاد رسوبات ارتو و پارامگماتیک از نظر اقتصادی مهم Sn، W، Nb، Ta، Li، Rb، Cs، Th و U می‌شوند. گرانیت‌ها و پگماتیت‌های مرتبط ژنتیکی و سنگ‌های هیدروترمال معمولاً دارای ذوب هستند.

اجزاء سیال که همراه با مواد معدنی کمکی و سنگ معدنی، نشان دهنده ردیاب های قابل توجهی از تکامل P-T-X سیستم ماگمایی-هیدروترمال هستند.

گرانیت علاوه بر اینکه منابع ضروری برای مواد معدنی خام استراتژیک است، کاربرد عملی گسترده ای دارد. هزاران سال است که بشر از سنگ های گرانیتی برای ساخت مجسمه ها، بناهای تاریخی، سنگ قبرها و خانه ها یا در چارچوب اهداف آیینی استفاده کرده است.

در دوران مدرن، توده های گرانیتی برای کاربردشان به عنوان یک مخزن زمین گرمایی عمیق و محل ذخیره زباله های هسته ای مورد کاوش قرار می گیرند.