در سرتاسر صنعت، من مایلم نسل جدیدی از ساعت عقربه ای ارزان با اندازه کوچک‌تر را ببینم (که، بسیار خوب، می‌توانند در یک نامگذاری زنانه قرار بگیرند) که از درون و بیرون جالب‌تر باشند. آن را با کوارتز از بین ببرید و حرکات مکانیکی مناسب را به ما بفروشید.
طراحان جواهرات آوانگارد را بازگردانید – یا در مورد طراحان مد چطور؟ شاید شکل‌های جدید یا ساعت‌های اسپرت کوچک‌تر را امتحان کنید. عقل متعارف این است که به سادگی “هیچ بازاری” برای این نوع ساعت سازی وجود ندارد. از کجا بفهمیم که هیچ کس این کار را نمی کند؟
به معنای واقعی کلمه هر برندی می تواند مانتو را بردارد و این کار را انجام دهد. اما حتی با پایبندی به امگا، که دوباره منابع بسیار بیشتری را نسبت به اکثر برندها به ساعت‌های زنانه اختصاص می‌دهد، مردان با Speedmaster کلاسیک و Seamaster، به‌علاوه تکرارهای جدید دائمی که چیزهایی مانند سالگرد فرود بر ماه، جیمز باند یا آمریکا را جشن می‌گیرند، پذیرفته می‌شوند. جام و زنان به سختی معادل دارند.
خط فکری فعلی خیلی الهام بخش نیست و به نظر من خیلی درست نیست. بر فرضیات متزلزلی تکیه دارد. اینرسی را تداوم می بخشد. اگر محصولاتی زیبا و جالب و باحال و با طراحی درست کنید، انسان‌ها از هر جنسیتی آنها را می‌خرند و دوستشان می‌دارند و آنها را نمادین می‌سازند.
در اوایل دهه 1990، مارک جیکوبز مجموعه بدنام “گرانج” را برای پری الیس طراحی کرد که صنعت را با مدرنیته بی شرمانه و بی اعتنایی کامل به قوانین نانوشته درستی شوکه کرد، که یکی از آنها تصور ویکتوریایی بود که لباس های زنانه همه باید باشند.
شیک و زیبا جیکوبز اخراج شد، اما نمایش باند او مد را برای همیشه تغییر داد. چه کسی امروز در ساعت های زنانه کار می کند در ازای تاریخ سازی حاضر است اخراج شود؟
آنچه شما از De Ville دهه 70 و 80 دریافت می کنید این است که زنان دارای سلیقه و استایل فردی هستند. وقتی در نمایشگاه قدم می زدم این را به شدت احساس کردم. هر قطعه ای که به نمایش گذاشته می شد، قطعه جدیدی از گنج بود که می توانستم آن را در بانک حافظه «ساعت هایی که باید بعداً درباره آن بنویسم» ذخیره کنم.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.