ما دو نوع کشک خشک در بدنسازی را پیدا می کنیم ، یکی که خود به خود یا به طور طبیعی و دیگری از طریق انعقاد به دست می آید.
وقتی شیر تازه دوشیده شده بماند، اجزای شیر خود به خود به خامه، آب پنیر و کشک جدا می شوند. به سختی حاوی خامه یا آب پنیر است و از نظر پروتئین شیر (کازئین) و مواد معدنی مانند کلسیم بسیار غنی است.
کشک حاصل از انعقاد که بیشترین مصرف را دارد، با افزودن مایه پنیر (رنین) به شیر پاستوریزه گاو یا گوسفند در دمای حدود 35 درجه سانتی گراد به دست می آید و حدود 30 دقیقه استراحت می کند. حاوی تمام اجزای شیر. کشک برای نگهداری نیاز به یخچال دارد.
ممکن است حیوان گله‌ای باشد که به دلایل طبیعی مرده یا پیرتر از آن است که به رژیم غذایی روزانه اضافه شود. مغول ها برای اینکه هدر ندهند، اغلب حیوانات را با شکاف در سینه و له کردن قلب یا بریدن شریان می کشتند.
به این ترتیب خون نمی ریخت و می شد از آن برای تهیه سوسیس استفاده کرد. مکمل دیگر رژیم غذایی آنها می تواند شکارهایی مانند آهو، بز کوهی، گراز وحشی، مارموت، گرگ، روباه و بسیاری از پرندگان وحشی (با استفاده از تله و شاهین های آموزش دیده) باشد. در صورت امکان، گاهی اوقات ماهی های آب شیرین نیز می خوردند، اما ظاهراً اکثر عشایر جذب آن نمی شدند.
گوشت خشک (si’usun ) به ویژه برای مسافران و جنگجویان مغول در حال گردش بود. در شرایط سخت استپ هیچ چیز هدر نمی رفت و حتی مغز استخوان حیوانات را با باقی مانده غذا می خوردند و در آبگوشتی می پختند که کشک یا ارزن به آن اضافه می کردند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.