تقریباً در تمام زمینه های آموزشی، کودکان ابتدا نوشتن را با شکل دادن حروف با مداد روی کاغذ و سپس با خودکار طرح پری دریایی یاد می گیرند.
بنابراین توانایی دست نویسی پیش نیازی برای شروع نوشتن است. همچنین شواهدی وجود دارد که نشان میدهد، همانطور که کودکان متون طولانیتری مینویسند، توانایی بازیابی و تشکیل حروف و کلمات به سرعت کیفیت محتوای نوشتههای آنها را پیشبینی میکند ( Feng et al., 2019 ).
چندین نویسنده استدلال کردهاند که خروجی آهسته دستنویس نه تنها بهرهوری را کاهش میدهد زمانی که مدت زمان کار با زمان یا انگیزه محدود میشود مهم است بلکه توجهی را میطلبد که در غیر این صورت ممکن است به تفکر در مورد ساختارهای متنی سطح بالاتر اختصاص داده شود (به عنوان مثال، برنینگر و وین، 2006 ).
اگرچه شواهد نشان میدهد که توانایی دستنویسی برای نوشتن موفق مهم است، اطلاعات نسبتا کمی در مورد عواملی که به روانسازی حروف کمک میکنند، وجود دارد. مطالعاتی که همبستگی با کیفیت متن را بررسی میکنند، مانند مطالعاتی که توسط Feng و همکاران بررسی شده است. (2019)
توانایی دست خط را با استفاده از کارهایی که نیاز به خواندن و کپی جملات دارند ( بارنت و همکاران، 2009 ؛ اولینگهاوس و گراهام، 2009 ) و/یا یادآوری الفبای نوشتاری ( برنینگر و روتبرگ، 1992 ؛ کنت و همکاران، 2014) اندازه گیری می کنند.). انجام موفقیت آمیز این وظایف مستلزم ترکیب گسترده ای از مهارت های خواندن، املاء، حرکتی و حافظه است. نگرانی کنونی ما محدودتر است.
ما به طور خاص بر اجزای نهایی گرافوموتور از آبشار فرآیندهایی که شامل تولید نوشتاری است، تمرکز می کنیم. ون گالن (1991) این امر را به عنوان ترکیبی از انتخاب آلوگراف، کنترل اندازه و تنظیم عضله توصیف می کند.
این فرآیندها یک نمایش نامه انتزاعی (یک گرافم) را به عنوان ورودی می گیرند و با حرکات انگشت و بازو پایان می یابند که مسیر واقعی خودکار را در سراسر صفحه نشان می دهد. هدف از تحقیقی که در این مقاله گزارش میکنیم، بررسی عوامل سطح کودکی است که حرکت روان خودکار را هنگام تشکیل حروف پیشبینی میکنند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.